Terug van weggeweest

Waar moet je beginnen na zo'n tijd afwezig te zijn geweest. Na een tijd als sport- en voedingscoach aan de weg te timmeren, waren er plannen om een wereldreis te maken. Het roer omgooien, even een reset te hebben, na te denken over de toekomst en vooral plezier te maken. In de toenmalige COVID-tijden was het hard nodig en was iedereen daar aan toe.

Helaas liep alles anders. Na nog wat geld te sparen voor de reis, trof COVID mij vrij hard. Nu schrijf ik doorgaans over onderwerpen die mij bezig houden en waar ik van denk dat iemand anders daar iets aan heeft. Over mezelf schrijven vind ik erg ongemakkelijk. In ieder geval als het gaat om mijn ziekbed. Maar wellicht dat dit verhaal nog inspiratie biedt aan hen die hier mee te maken hebben of nog krijgen.

Long COVID. Ik had geen idee. Maar na even googelen kom je er snel achter dat het best veel impact kan hebben.

RIVM: Mensen met Long COVID hebben klachten zoals vermoeidheid, kortademigheid, pijn op de borst, spierpijn, hoofdpijn, hartkloppingen, aanhoudende verhoging, langdurig verlies van reukvermogen, of kampen met een depressie of vergeetachtigheid. Dat laatste wordt vaak ‘brain fog’ genoemd. Sommige van die klachten blijven lang bestaan, maar de ernst ervan kan wel afnemen in de loop van de tijd.

Je leest al, de klachten kunnen enorm divers zijn. Ik had zelf vooral last van vermoeidheid, spierpijn, hoofdpijn en vergeetachtigheid. Het is heel, heel gek om op relatief jonge leeftijd je zo beperkt te voelen. Uiteraard komt iedereen op een moment tot besef dat hij/zij niet onoverwinnelijk is...maar het is toch confronterend.

Volgens het RIVM was de kans niet groot dat dit mij overkwam. En na 12 weken waren de meesten toch echt hersteld.  Niks minder waar. Niet bij mij. Uiteraard was er maar weinig bekend. Werd er volop onderzoek gedaan. Maar er was geen drankje of pilletje dat me kon helpen. Het onvoorspelbare karakter en het gebrek aan kennis en informatie, het gebrek aan perspectief is niet fijn.

Maar het geluk was aan mijn zijde. Is aan mijn zijde. Ik ben volledig hersteld.

Heb ik daar veel voor moeten doen. Ja en nee. Ik heb niks kunnen doen om de situatie te versnellen. Ik heb het moeten ondergaan.

Dus tijd, geduld en vertrouwen is de combinatie waar ik het mee heb gedaan. Dat kun je niets noemen. Mentaal was het echter niet eenvoudig. Maar wat helpt is positiviteit, energie halen uit de kleine dingen die je op dagelijkse basis wel kunt en vasthouden aan de toekomst! Ik heb zoveel plannen gemaakt voor de toekomst. Op kleine en grote schaal perspectief voor jezelf creëren en dromen. Daarna langzaam de kleine signalen aangrijpen die op herstel wijzen. Een extra blokje om lopen, een keer extra boodschappen halen in plaats van laten bezorgen. En van daaruit uitbouwen. 

En nu...nu na herstel...is het tijd om plannen te realiseren. Ik begin klein...door mijn passie in bewegen en voeding weer op te pakken. Genieten van weer terugzijn.